Ik vind het mooi dat er een dag bestaat om de liefde te eren. Alle soorten liefde. Liefde voor je partner, voor je vrienden en je familie, voor collega’s, voor mensen die je overdag tegenkomt (ook al ken je ze niet) en, niet te vergeten, voor jezelf. Het mooiste is natuurlijk om je elke dag bewust te zijn van liefde, maar in de praktijk kunnen we af en toe wel een reminder gebruiken. Dat is wat valentijnsdag voor mij betekent.
Veelgehoorde kritiek is dat het inmiddels een hallmarkfeestdag is geworden. Als je niet van valentijnsdag als ‘consumptiedag’ houdt zijn er meer dan genoeg manieren om het alsnog te vieren. Een idee dat ik bijvoorbeeld heb is om volgend jaar een grote brownie te bakken en in stukjes te snijden. Een stukje voor mij, voor mijn lief, voor mijn vrienden, voor willekeurige studiegenoten die in de kantine zijn en hopelijk zelfs een stukje voor iemand die ik (nog) niet ken. Al deze mensen zijn namelijk, op hun eigen manier, belangrijk voor mij. De brownie zou dan symbool staan voor dat ik die mensen in mijn leven waardeer. Of, nog algemener, dat ik het leven, mijn leven zoals het nu is, waardeer.
Als je het wat traditioneler (valentijnsdag als dag om je relatie te vieren) wil aanpakken zijn er ook genoeg lieve dingen die je kunt doen – zonder gelijk naar de winkel te rennen. Schrijf bijvoorbeeld een lief briefje en verstop dat ergens (jaszak, hoofdkussen, etc). Stuur iemand een traditionele liefdesbrief, misschien zelfs bespoten met je parfum (oke, dat is wel heel kitsch… maar stiekem vind ik het wel een romantisch idee). Besteed wat extra eten aan het avondeten, bijvoorbeeld door extra leuk te dekken met wat kaarsjes, of speciaal iets te koken wat je allebei erg lekker vindt.
Verder heb ik zelf trouwens niet zoveel tegen het kopen van kadootjes voor valentijnsdag – of überhaupt. Ik denk wel dat het goed is om soms eens wat verder te kijken en iets zelfgemaakts te geven, of na te denken over manieren om je liefde te tonen zonder kado’s. De creativiteit die daarbij komt kijken is (ook voor jezelf) erg leuk en prikkelend.
Als echte hippie geloof ik trouwens dat liefde en compassie belangrijke gevoelens zijn om te versterken, in jezelf en daardoor ook in de wereld om je heen. Het lezen van ‘de kunst van het geluk’ door de Dalai Lama zet mij best wel aan het denken over compassie. Ik heb het boek nog niet uit en mijn gedachten nog niet op orde, maar inspirerend is het zeker.
Wat mij betreft zijn dit soort dingen trouwens altijd leuk om te doen, niet alleen op valentijnsdag. We hebben allemaal mensen in ons leven die belangrijk voor ons zijn, en het is een goede gewoonte om ze dat af en toe te laten merken. Ik heb inmiddels zoveel zin in die brownie (en nog een onuitgeprobeerd recept liggen) dat ik hem deze maand nog ga maken :)
Update: ik heb de brownie uiteindelijk op mijn verjaardag gebakken als traktatie.
Fijn lezen 