Of: waarom ik dat niet (meer) doe.
Mijn ervaring met dingen doen omdat ze goed op mijn CV zouden staan is niet echt positief. Het is voor mij heel moeilijk om iets te doen waar ik niet echt in geloof, waar ik niet intrinsiek achter sta, alleen omdat het goed staat op mijn CV. Als ik doe zonder intrinsieke motivatie kost het me veel moeite en gaat het niet zo goed. Eigenlijk heeft niemand daar iets aan.
De reden dat ik besloot me voortaan niets mee aan te trekken van mijn CV is dat ik me op een gegeven moment realiseerde dat je niets hebt aan een CV vol met dingen waar je niet intrinsiek blij van wordt, waar je geen voldoening uit haalt. Want dat CV helpt je vooral bij het krijgen van een baan waar je niet intrinsiek blij van wordt en waar je niet echt voldoening uit haalt.
Ter illustratie: volgend kalenderjaar moet ik een masterstage doen, en de deadline voor het inleveren van een stagevoorstel is over ruim een maand. Veel mensen raden me aan om in mijn stage op zijn minst onderzoek met EEG of fMRI te doen (ik studeer cognitive neuroscience). Ik weet nog niet precies wat ik wil gaan onderzoeken, maar bij elk idee wat ik heb komt als methode behavioural of eye-tracking in me op. Ik zie op het moment veel meer in het doen van dat soort onderzoek. Als ik dat vertel krijg ik soms als waarschuwing dat het moeilijk kan zijn om een PhD plek te vinden, en dat het vaak voordelig werkt als je ervaring hebt met op zijn minst fMRI of EEG.
Soms raak ik daar een beetje onzeker van. Moet ik dan misschien toch een stage doen waarbij ik wel een van die twee technieken leer? Deze week besefte ik me dat ik dat niet moet doen. In ieder geval, niet omdat dat goed staat op mijn CV en me makkelijker aan een PhD plek kan helpen. Want, als ik weinig zie in fMRI/EEG onderzoek, waarom zou ik dan in godsnaam volgend jaar gaan solliciteren op een PhD positie voor een onderzoek dat heel veel fMRI/EEG gebruikt? Het onderzoek dat ik leuk vind, wat mij inspireert, is vaak behavioural, eye-tracking of computational modeling. Dan heb ik toch veel meer aan een stage waarin ik ervaring op doe met die methodes! Dat is waarschijnlijk veel relevanter voor het vinden van een PhD positie in de richting die ik wil.
En jammer dan dat het minder stoer staat op je CV, omdat het minder ingewikkeld is dan die andere technieken. Ik denk eigenlijk dat, als ik nu een fMRI/EEG stage zou gaan doen, dat niet per se een gaaf onderzoek zou zijn. Een beetje ongeïnspireerd en saai onderzoek waarschijnlijk, aangezien ik er zelf niet achter sta. Dan kan ik beter een onderzoek gaan doen waar ik intrinsiek voor gemotiveerd ben. Dan werk ik waarschijnlijk veel makkelijker (en krijg daardoor veel meer gedaan), waardoor het ook een veel beter onderzoek wordt.
Dit alles betekent natuurlijk niet dat ik nooit meer dingen doe die mooi staan op mijn CV. Ik ben notabene net 7 weken in de VS geweest met een beurs van het honoursprogramma om een extra onderzoek te doen. En ja, dat staat mooi op mijn CV, maar dat is absoluut niet de reden dat ik het gedaan heb. Ik had een onderzoek in gedachten dat in de VS makkelijker uit te voeren zou zijn dan hier. Het leek me leuk om naar het buitenland te gaan. Ik wilde überhaupt vast een keer een klein onderzoekje doen voor ik aan mijn grote masterstage ga beginnen.
Tijdens dat project waren er twee weken dat ik elke dag voor 9 uur op het lab was, en gemiddeld rond half 8 ’s avonds naar huis ging. Het weekend tussen die twee weken in werkte ik ook door. Met veel plezier zelfs. No way dat ik zo toegewijd was geweest als ik daar gezeten had ‘voor mijn CV’. Dat ik toen zo hard werkte was omdat het onderzoek supergoed liep, omdat het ontzettend leuk was om te doen. En doordat ik me zo inzette ging het nog beter. Toen ik er na twee weken moe van was ben ik weer wat normalere uren gaan werken, en dat was natuurlijk ook prima, toen was het drukke stuk (piloten!) ook voorbij.
Dat wil ik later in een baan ook. Ik wil iets doen waar ik intrinsiek voor gemotiveerd ben. Daar heeft iedereen meer aan. Ik ben zelf gelukkiger en het werk dat ik aflever is (veel) beter. En volgens mij vind ik die baan het makkelijkst met een CV dat reflecteert wat ik leuk vind om te doen, in plaats van een CV dat reflecteert wat ik (of eigenlijk: men) een mooi CV vind.
Oh, en zal ik je iets verklappen? Ik besefte me ongeveer een jaar geleden dat ik nooit meer iets wilde doen omdat het mooi staat op mijn CV. Ik probeer daar sindsdien naar te leven en dat lukt aardig. Wat denk je dat er inmiddels met mijn CV gebeurd is? Het is veel mooier geworden! Ik heb zoveel energie sinds ik van studie gewisseld ben, alles gaat makkelijker en daardoor krijg ik veel meer gedaan.
Misschien heb ik makkelijk praten. Ik heb een mooi CV, mede dankzij de tijd dat ik wel dingen deed omdat ze goed stonden op mijn CV. Ik zit in een vakgebied waar nog onderzoeksgeld te krijgen is. Ik kan me goed voorstellen dat er situaties zijn waarin het handig kan zijn om mijn advies uit de titel niet op te volgen, en ik heb niets tegen hard werken omdat je inkomen nodig hebt. Maar het maakt voor mij zoveel verschil hoe ik me nu voel (nu ik een studie doe die ik superinteressant vind) vergeleken met hoe ik me eerst voelde (toen ik een studie deed die me niet meer heel erg boeide), dat ik in ieder geval ga proberen me aan mijn eigen advies te houden. Ik hoop dat het blijft lukken :)
Fijn lezen 