Taalwetenschap: hoe bevalt het me?

Inmiddels volg ik al een maand colleges aan de letterenfaculteit, tijd voor een lijstje dus!

• De colleges zijn een stuk luchtiger/losser dan op de betafaculteit. Er is veel (interessante!) discussie tussen de docenten en de studenten, de sfeer is vrolijk en soms wordt er hardop gelachen. Wat wil je dan ook als je college krijgt aan de hand van filmpjes van man bijt hond (een verborgen camera filmt vanuit de wieg het kraambezoek). Aan de hand van dit filmpje moesten wij de kenmerken van Child Directed Speech opstellen, en we kwamen behoorlijk ver. Zeker een leerzaam filmpje dus. De docent moest het wel twee keer laten zien, omdat iedereen de eerste keer niet meer bijkwam van het lachen. Trouwens, niet dat ze bij natuurkunde nooit grapjes maken. Maar dan zijn het meer grapjes zoals die in Big Bang Theorie ook voorkomen, bijvoorbeeld over een sferisch symmetrische kip in het vacuüm.
  
• Niet heel onverwacht, maar er zijn daar dus veel meer meisjes dan jongens. De verhouding is eigenlijk hetzelfde als bij natuurkunde, maar dan omgekeerd. Ik vind het wel leuk om ook eens wat meer tussen de meiden te zitten. Voor een van beide vakken is er zelfs een vrouwelijke docent. Een jonge, vrouwelijke docent. Dat vind ik echt heel gaaf. De paar keren dat ik les had van een vrouw op de betafaculteit zijn op een hand te tellen: een professor, een andere professor, en een vrouwelijke werkcollegeassistent. Oh, en twee keer een invallende vrouwelijke werkcollegeassistent.
• Lezen, lezen, lezen! Voor mijn natuurkundevakken bestaat het werk dat ik thuis doe uit het afmaken van de sommetjes van het werkcollege. Af en toe lees ik wel een stuk uit een studieboek, maar veel is dat niet en het is ook lang niet zo belangrijk als het maken van opgaven. Bij taalwetenschap is lezen juist het enige huiswerk dat er is. Zelf de boeken bijhouden volgens de studieplanners en dan ook nog elke week een wetenschappelijk artikel voor psycholinguïstiek. Ik vind het heerlijk, al dat lezen. En de boeken zijn zo interessant dat ik ze ook zou lezen als dat niet hoefde (ahem, nerd-alert). Maar echt. Dat was natuurlijk ook de reden dat ik deze minor ben gaan doen.
• Dit heeft niet zoveel met de inhoud te maken, maar de alfafaculteit is net iets verder fietsen vanaf mijn huis. Waardoor ik dus steeds net te laat aankom. Inmiddels heb ik een andere route ontdekt, met name om half 9 is dit een uitkomst. Iedereen die wel eens rond 10 over half negen over de campus in Nijmegen heeft gefietst snapt denk ik waarom het handig is om op dat moment niet de hele campus over te hoeven.
• Schrijven. Volgende maand moet ik voor moedertaalverwerving een populair-wetenschappelijk artikel inleveren over bijzondere taalverwervers. Voor mijn andere vak, psycholinguïstiek, gaan we zelf een onderzoekje doen. Ook daarover moet ik een verslag schrijven. Leuk! Het mooie is dat er bij beide vakken veel feedback is, je wordt aan het handje genomen. Eerst lever je een eerste versie in (bij psycholinguïstiek zelfs een losse versie van elk hoofdstuk), vervolgens krijg je daar commentaar op en mag je het nog eens inleveren. Bij moedertaalverwerving is er zelfs een heel peer-review systeem opgezet, waarbij het commentaar dus van je medestudenten (peers) komt.

Het bevalt me dus erg goed, aan ‘de overkant’. Eerlijk gezegd vind ik de stof echt interessanter dan die van mijn eigen studie. Daar staat wel tegenover dat dit nu allemaal nog nieuw en daardoor extra leuk is. Sowieso denk ik dat ik het rekenen, het abstracte, de moeilijke theoretische colleges wel zou missen als ik alleen maar taalwetenschap vakken deed. Voor nu ben ik blij met de afwisseling, dat maakt beide vakgebieden leuker voor mij.